Po 2.wojnie światowej powrócono do starej nazwy – Sobieski; kopalnia należała do Krakowskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego. Od 1 stycznia 1947 roku utworzono – Jaworznicko-Mikołowskie Zjednoczenie PW, do którego weszła zcentralizowana kopalnia Jaworzno. W jej skład weszły kopalnie – Bierut /dawniej Piłsudski/, Kościuszko, Jan Kanty i Sobieski.
Nie długo trwała jednak taka wspólnota, ponieważ w dniu 1 stycznia 1954 roku powrócono do dawnego stanu - w Jaworznie znowu działały oddzielne cztery kopalnie. Samodzielność kopalni Sobieski trwała do dnia 1 stycznia 1973 roku, kiedy ponownie włączono ją do kopalni Jaworzno. W takim stanie organizacyjnym jako Ruch III dotrwała do transformacji ustrojowej.
Statystycznie rzecz ujmując, na 44 lata socjalistycznej gospodarki /1945-1989/ kopalnia Sobieski niemal połowę tego okresu, 21 lata, była samodzielną jednostką.
Osiągnięcia tej epoki można skrótowo przedstawić –wzrost rocznego wydobycia z 325 tys.ton do 781 tys.ton czyli 240%. We wskaźniku dobowym - z początkowych niespełna 988 ton/doba, końcowy wynik wynosił – 2 552 t/doba, co daje 258,3% wzrostu. Takie wyniki były skutkiem przeprowadzonej rozbudowy i modernizacji kopalni, ale również wprowadzonej mechanizacji podstawowych procesów wydobycia.